(شهید اکبر چهره قانی/نفر دوم ایستاده از سمت راست)
خیلی سعی داشتم که اکبر عزیزم را همراه دوستان دیگرم بفرستم و خود تنها بروم، ولی اکبر پابه پای من می آمد. چندبار به او تذکر دادم که با دیگران برود. با لبخندی طعنه آمیز مرا ملامت کرد که چرا چنین درخواستی از او می کنم، و مصمم تر مرا دنبال می کرد، و لحظه به لحظه موضع دشمن را به من می گفت. ما از کنارة جنوبی جاده سوسنگرد حرکت می کردیم و دشمن در طرف شمالی جاده قرار داشت و هر لحظه به جاده نزدیک تر می شد، و اکبر سرک می کشید و می گفت: «دشمن به فاصله صدمتری رسید.» «دشمن هم اکنون به پنجاه متری ما رسیده است.». و هرچه دشمن نزدیک تر می شد، اکبر بشّاش تر و زنده تر می شد، مصمم تر و قوی تر می شد.(منبع:tebyan.net)
(بخشی از کتاب رقصی چنین میانه میدانم آرزوست/نوشته شهید چمران)
(شهید اکبر چهره قانی در میان یاران و شهید دکتر مصطفی چمران)
اکبر عزیز ما نیز همراه دوستان دیگر خود وارد نبرد شرف و افتخار شد و همه جا حضورش مشهود بود و وجودش مثل خورشید می درخشید؛ تا سرانجام در شب تاسوعای حسینی، در نبرد معروف نجات بخش رزمندگان، در سوسنگرد شرکت کرد، مشتاقانه پیش می تاخت و هنگامی که گردوغبار نیروهای زرهی دشمن در چندصدمتری ما نمودار شد، سر از پا نمی شناخت، روحش از این قفس جهان به ستوه آمده بود، آرزوی پرواز داشت و شتابان به سوی شهادت پیش می رفت.(منبع:tebyan.net)
(بخشی از کتاب رقصی چنین میانه میدانم آرزوست/نوشته شهید چمران)
(نفر سمت چپ:شهید اکبر چهره قانی)
هر کجا که طاغوتیان سرنوشت انقلاب را مورد تهدید قرار دادند، اکبر، جان خود را سپربلا کرد، در معرکه های سخت و خطرناک خرمشهر، و بعد در نبردهای خونین کردستان، از پاوه تا سردشت، همه جا، اکبر پیش قراول بود، همه جا حماسه خلق می کرد، همه جا ستارة رزمندگان از جان گذشته بود.هنگامی که صدام کثیف، به فرمان طاغوت ها و ابرقدرت ها به خاک عزیز ایران حمله کرد و نیروی کفر تا نزدیکی های اهواز پیش آمد، اکبر عزیز ما نیز همراه دوستان دیگر خود وارد نبرد شرف و افتخار شد و همه جا حضورش مشهود بود و وجودش مثل خورشید می درخشید.(منبع:tebyan.net)
(بخشی از کتاب رقصی چنین میانه میدانم آرزوست/نوشته شهید چمران)
شهید اکبر چهره قانی ازنگاه امام خامنه ای(مدظله العالی)/مصاحبه در سال63 با شبکه اول سیما
بیاد شهید اکبر چهرقانی
"خونی پاکتر از شبنم گلبرگ های سرخ سحر"
نوشته : فاطمه نواب صفوی
اکبر...!همرزم شهیدم ،ای مسافر دیار حسین ! به دست های گلگونم می نگرم که از خون پاک و سرخ تو رنگ گرفته است ،خونی پاک تر از چشمه های زلال کوهستان ها و صافتر از شبنم گل برگ های سرخ سحر.
خونی که از چشمه ی قلبی بیرون ریخته که با صداقت تر از نسیم صبح و سوزنده تر از خشم خورشید است.خون قلبی پر از مهر پر از عشق پراز ایمان و ایثار و خشم .چهره ی زیبای شهیدت را رنگ کرده است.آه ... برادر همسنگرم چه بگویم ... لبخند زیبایی که بر لبهایت نقش بسته است حکایت از رضایتی است که گویی سر در آغوش یار ،جان سپرده ای که می دانم همه ی شهیدان سر در آغوش حسین اند که جان می بازند.
به سیمای باصلابتت و قامت رشیدت می نگرم که نشانگری است از علی اکبر حسین .
خدایا!.. بنگر که چگونه گل های ما ،در خون خود به یاد حسینت می غلطند بنگر که دلاوران ما چگونه در راهت و بخاطرت جان می بازند... آه ! خدایا او نیز قربانی دیگری است... که همانند هزاران حماسه آفرین این مرز و بوم ایثار را به زیباترین و باشکوه ترین نوع خود به ملتش و به همه تاریخ نشان دادو هستی اش را در طبق عشق به قربانگاه عشق فرستاد ...زیرا که خود برتر ازهمه ی تاریخ بود زیرا اینانند که سازنده ی تاریخند.
سلام برتو ای مسافر دیار حسین ،سلام بر تو ای ناصرآل محمد .چه زود بار سفربستی و به سوی معبودت پرواز نمودی و در فضای لایتناهی آنچنان اوج گرفتی که همه ی هستی در جلو دیدگانت کوچک و کوچک تر شد و تا جایی که در بالاترین نقطه ی اوج همه ی دنیا در مردمک چشمت هیچ شد!تو کوتاه ترین راه رسیدن به خدایت را طی نمودی که شهادت نزدیک ترین راه رسیدن به الله است .اکبر شهید!تو نیز همانند همه ی شهیدان ،عاشورای حسین را زنده کرده و در شریان های انقلابمان با خون پاکت زندگی تازه تر بخشیدی زیرا که خون شهیدان زیتونی است که چراغ انقلابمان را فروزانتر نماید .
ای مسافر دیار حسین !اکبر عزیز !چه خوب می دانستی که برای رسیدن به معشوق پروانه وار ازتیرگی گریخته و با شعله ی شمع ازلی بال هایت را سوزاندی زیرا که هرگز پذیرای تیرگی نبودی ...
توبه همه شهیدان ثابت نمودی که شمعی را که از سوختن خود در تیرگی و سنگینی این زمان پر از درد برافروختند هزاران بار فروزنده تر از آنهائیست که تنها دشنام به سیاهی می دهند و سخن می گویندزیرا هرچند صدای دشنامشان بلند باشد ،فریاد لب های بسته و فریاد سکوتت که از شعله های گرم خونت بر میخیزد خروشان تر و کوبنده تر است.
فاطمه نواب صفوی
مصاحبه خانم میرلوحی فرزند شهید نواب صفوی و همرزم شهید اکبر چهره قانی با مجله"خانواده و زنان" درباره روحیه شید اکبر چهره قانی و نحوه شهادت ایشان:
اکبر چهرقانی و چند نفر دیگر در جیپ روباز دنبال ما می آمدند. در حین حرکت با هم شوخی می کردند. از هم سبقت می گرفتند. تا به محلی رسیدیم که درگیری خیلی شدید بود. حرکت کردیم. به کنار جاده اهواز ـ سوسنگرد رسیدیم. دکتر به من گفته بود برو نیروهای لبنانی را بیاور. احساس کردم دکتر مرا دنبال چیزی می فرستد که در خط نباشم. تا من بروم و لبنانیها را از آن خط به اینجا بیاورم، طول می کشد و بنابراین دنبال دکتر رفتم و با فاصله 10 ـ 5 دقیقه عقب تر از او حرکت می کردم. درگیری آن روز آنقدر عجیب بود که حد نداشت....
متن کامل در ادامه مطلب