بیاد شهید اکبر چهرقانی
"خونی پاکتر از شبنم گلبرگ های سرخ سحر"
نوشته : فاطمه نواب صفوی
اکبر...!همرزم شهیدم ،ای مسافر دیار حسین ! به دست های گلگونم می نگرم که از خون پاک و سرخ تو رنگ گرفته است ،خونی پاک تر از چشمه های زلال کوهستان ها و صافتر از شبنم گل برگ های سرخ سحر.
خونی که از چشمه ی قلبی بیرون ریخته که با صداقت تر از نسیم صبح و سوزنده تر از خشم خورشید است.خون قلبی پر از مهر پر از عشق پراز ایمان و ایثار و خشم .چهره ی زیبای شهیدت را رنگ کرده است.آه ... برادر همسنگرم چه بگویم ... لبخند زیبایی که بر لبهایت نقش بسته است حکایت از رضایتی است که گویی سر در آغوش یار ،جان سپرده ای که می دانم همه ی شهیدان سر در آغوش حسین اند که جان می بازند.
به سیمای باصلابتت و قامت رشیدت می نگرم که نشانگری است از علی اکبر حسین .
خدایا!.. بنگر که چگونه گل های ما ،در خون خود به یاد حسینت می غلطند بنگر که دلاوران ما چگونه در راهت و بخاطرت جان می بازند... آه ! خدایا او نیز قربانی دیگری است... که همانند هزاران حماسه آفرین این مرز و بوم ایثار را به زیباترین و باشکوه ترین نوع خود به ملتش و به همه تاریخ نشان دادو هستی اش را در طبق عشق به قربانگاه عشق فرستاد ...زیرا که خود برتر ازهمه ی تاریخ بود زیرا اینانند که سازنده ی تاریخند.
سلام برتو ای مسافر دیار حسین ،سلام بر تو ای ناصرآل محمد .چه زود بار سفربستی و به سوی معبودت پرواز نمودی و در فضای لایتناهی آنچنان اوج گرفتی که همه ی هستی در جلو دیدگانت کوچک و کوچک تر شد و تا جایی که در بالاترین نقطه ی اوج همه ی دنیا در مردمک چشمت هیچ شد!تو کوتاه ترین راه رسیدن به خدایت را طی نمودی که شهادت نزدیک ترین راه رسیدن به الله است .اکبر شهید!تو نیز همانند همه ی شهیدان ،عاشورای حسین را زنده کرده و در شریان های انقلابمان با خون پاکت زندگی تازه تر بخشیدی زیرا که خون شهیدان زیتونی است که چراغ انقلابمان را فروزانتر نماید .
ای مسافر دیار حسین !اکبر عزیز !چه خوب می دانستی که برای رسیدن به معشوق پروانه وار ازتیرگی گریخته و با شعله ی شمع ازلی بال هایت را سوزاندی زیرا که هرگز پذیرای تیرگی نبودی ...
توبه همه شهیدان ثابت نمودی که شمعی را که از سوختن خود در تیرگی و سنگینی این زمان پر از درد برافروختند هزاران بار فروزنده تر از آنهائیست که تنها دشنام به سیاهی می دهند و سخن می گویندزیرا هرچند صدای دشنامشان بلند باشد ،فریاد لب های بسته و فریاد سکوتت که از شعله های گرم خونت بر میخیزد خروشان تر و کوبنده تر است.
فاطمه نواب صفوی
